20 mei: Sequoia NP

Rond 9u30 vertrekken naar het NP Sequoia, waar we de "sequoia-bomen" zullen aantreffen, eigenlijk weet ik niet goed wat ik me daar moet bij voorstellen, groot ja maar hoe groot?
Three Rivers, het dorpje waar we verblijven bevindt zich op een hoogte van 257m, de sequoia's bevinden zich op een hoogte van meer dan 2000m, we moeten dus opnieuw een groot hoogteverschil overbruggen en ditmaal gaat het via een serieus kronkelende weg.
Tevens wordt de bezoekers verzocht om zeer voorzichtig om te springen met voedsel. We komen namelijk in gebieden waar beren, bergleeuwen en andere dieren nog in het wild leven. Beren staan er namelijk om bekend dat ze voertuigen openbreken om er het voedsel uit te halen. Der is natuurlijk weinig kans dat je der eentje tegenkomt maar je weet maar nooit.



Na een tochtje van 1 uur en amper 30km verder komen we aan in het "Giant Forest". Hier staan inderdaad serieuze knapen tussen, maar wij gaan verder op zoek naar de "General Sherman Tree", deze mastodont is niet de grootste maar wel de zwaarste en die met het meeste volume, om je een idee te geven dit "boompje" bestaat uit maar liefst 1.486,9 kubieke meter hout en is 2.200 jaar oud!



We volgen een kleine trail waar we nog meer van deze reuzen vinden en na een uurtje zetten we onze weg verder.



Een heel eind verder, opnieuw een half uur rijden, komen we dan aan in "Grant's Grove".
Hier staat de "General Grant" te pronken deze is niet zo oud en groot, maar hij heeft de grootste diameter, namelijk 8,8 meter op borsthoogte.



Langs het trail dat we hier bewandelen vinden we nog wat eigenaardigheden terug. Zo is er een omgevallen sequoia, waar je gewoon doorheen kan wandelen, hij heeft zelfs ook nog dienst gedaan als paardestal en bar!

      



Verder op het pad staat een sequoia die vuur gevat heeft, men is in de boom ernaast moeten klimmen om hem te blussen, indien ze dit niet gedaan hadden kon deze boom binnenin nog weken verder branden.

Opnieuw geraken we aan de praat met een amerikaans koppel, het zijn gepensioneerden die nogal veel reizen. Als ze horen dat we Belgen zijn worden ze laaiend enthousiast, want in het najaar komen ze naar België op taalcursus in Spa om vervolgens een stukje Vlaanderen te verkennen en dan via Brussel naar Frankrijk door te reizen. Frankrijk hebben ze al meermaals bezocht en er wordt dan ook uitvoerig informatie gegeven door Anne en Alain.
Mede door deze uitgelopen babbel is het al tijd om terug te keren naar ons hotel en onderweg nog een restaurant te zoeken om iets te eten.

Het eigenlijk enige restaurant dat we tegenkomen, heeft zichzelf de naam gegeven dat je hier goed kan eten, wel, 't was weer opnieuw willen maar niet kunnen, de prijzen kennen ze al maar dat was dan ook alles, we hebben ongeveer een uur moeten wachten op eten. Mijn keuze was er niet en toen ik de "Stella Artois" bestelde die op de kaart stond hoorden ze het in Keulen donderen. Aangezien ik de cola wat beu ben bestel ik me dan maar een "Bud". Blijkbaar ook een probleem want de "Bud" was op, enkel nog de light versie was te verkrijgen. We gaan opnieuw op zoek naar een ander biertje, tot we tot onzer grote verbazing een serveerster zien voorbijgaan met "Bud", op onze vraag hoe dat komt bleek dat ze er plotseling gevonden hadden. Het eten was opnieuw "gene vetten" en ongelooflijk maar waar bij het buitengaan ziet Anne op de valreep nog een bordje hangen waar op te lezen staat dat hier voedsel geserveerd wordt waarvan sommige bestanddelen kanker zouden kunnen veroorzaken en zo nog wat over chemicaliën en zo. Weeral een kwestie van hun in te dekken tegen schadeclaims zeker?

Uiteindelijk zijn we rond 22u00 terug in het hotel, gauw nog wat foto's bekijken en dan het bed in.
Morgen vertrekken we naar, ja, naar waar? In de richting van Yosemite NP, maar waar juist weten we niet want naar het schijnt zitten de hotels daar overvol.

Dirk, Anne en Alain

Fotoalbum